فرزاد زارع کارشناس گردشگری در یادداشتی نوشت: پوشیدن لباس فرم رسمی مثل کت‌وشلوار، پیام‌های غیرکلامی قدرتمندی منتقل می‌کند: جدیت، احترام، مسئولیت‌پذیری و تعلق سازمانی. در فضای گردشگری، این پیام‌ها اهمیت دوچندان دارند، زیرا مخاطب نه‌تنها خدمات را می‌خرد بلکه تجربه‌ای انسانی را لمس می‌کند. وقتی کارمند گردشگری با ظاهری مرتب و هماهنگ در رنگ و سبک ظاهر می‌شود، ذهن مخاطب بلافاصله او را نماینده معتبر می‌بیند و ناخودآگاه احساس اعتماد شکل می‌گیرد.

رنگ سازمانی نیز بخشی از این هویت بصری است. اگر مثلاً رنگ اصلی برند سورمه‌ای تیره یا سبز زیتونی باشد، استفاده از المان‌های آن در لباس کارکنان مثل کراوات، دستمال جیب یا پاپیون، حس هماهنگی و وحدت را در محیط کاری افزایش می‌دهد. این هماهنگی نه‌تنها در چشم مشتری بلکه در ذهن کارکنان هم اثرگذار است؛ وقتی همه با رنگ و مدل مشابه لباس می‌پوشند، حس تیم بودن تقویت می‌شود و نظم روانی و تعلق به هدف مشترک را بالا می‌برد.

لباس فرم رسمی البته فقط برای نمایش نیست؛ تأثیر آن در روحیه فردی نیز ملموس است. بسیاری از کارکنان گردشگری معتقدند وقتی لباس شیک و سازمانی می‌پوشند، رفتارشان ناخودآگاه حرفه‌ای‌تر می‌شود و ظاهر مرتب، اعتماد به نفس را بالا می‌برد و فرد را آماده‌تر برای ارتباط مؤثر با گردشگر یا ارباب‌رجوع می‌کند. به بیان ساده، لباس رسمی نه‌تنها افراد را منظم نشان می‌دهد بلکه آنان را واقعاً منظم‌تر می‌سازد.

در سازمان‌های خصوصی گردشگری، لباس فرم می‌تواند ابزار رقابت برند باشد و وجه تمایز آن با رقبا را مشخص کند. مثلاً شرکت‌هایی که لباس‌هایی با طراحی خاص دارند، در ذهن گردشگران به‌عنوان برندهای منظم و باکیفیت ثبت می‌شوند در بخش دولتی نیز چنین پوششی نشانه اعتبار و احترام به جایگاه سازمان و مردم است و به شفافیت اداری کمک می‌کند وقتی مجموعه‌ای با ظاهر منظم و رسمی در جامعه دیده می‌شود، اعتماد عمومی نسبت به آن بیشتر خواهد بود.

از سوی دیگر، نوع طراحی لباس باید متناسب با روح گردشگری باشد؛ کت‌وشلوار رسمی اما با پارچه‌های سبک و رنگ‌های گرم، تا ضمن حفظ شیک‌بودن، حس صمیمیت و نشاط گردشگری را منتقل کند. کارکنان باید بتوانند با راحتی در محیط کار یا در تورها حضور داشته باشند، بی‌آنکه ظاهر حرفه‌ای‌شان تحت تأثیر قرار گیرد. این تعادل میان زیبایی، کارایی و راحتی کلید موفقیت لباس سازمانی است.

لباس سازمانی چیزی بیش از یک پوشش اجباری است؛ بخشی از زبان برند، شخصیت کاری و فرهنگ سازمانی محسوب می‌شود. در بخش خصوصی یا دولتی، لباس رسمی نماد احترام به کار، مشتری و خودِ سازمان است. آن‌گاه که لباس فرم شیک و رنگ‌دار با لبخند و رفتار حرفه‌ای همراه شود، نه‌تنها تصویر بیرونی سازمان تقویت می‌شود بلکه درون مجموعه نیز حس افتخار به کار و هویت مشترک زنده می‌گردد. شاید بتوان گفت در گردشگری، لباس اولین سفر ذهنی مشتری به درون برند است.

انتهای پیام/